***
सदैव लक्ष आपले नसो जरी जगाकडे
जगात लोक पाहती खिळून आपल्याकडे...
चुका कधीच आपल्या स्वये न लोक जाणती
लगेच बोट दाविती हसून आमच्याकडे...
कधी कुणासमोर मी न वाचली व्यथाकथा
पुढे पुढेच चाललो खळाळत्या झ-याकडे ...
विचार आपल्या मनी नको उदास यायला
पहात राहतो सदा म्हणून मी नभाकडे...
उमेद हाच जीवनी सदैव एक आसरा
सदा मनी फुलायचे बघोनिया फुलाकडे...
न पाठ दुःख सोडते कधीच जीवनात या
उगाच दुःख टाळण्या, पळू नये सुखाकडे...
सदैव लक्ष आपले नसो जरी जगाकडे
जगात लोक पाहती खिळून आपल्याकडे...
चुका कधीच आपल्या स्वये न लोक जाणती
लगेच बोट दाविती हसून आमच्याकडे...
कधी कुणासमोर मी न वाचली व्यथाकथा
पुढे पुढेच चाललो खळाळत्या झ-याकडे ...
विचार आपल्या मनी नको उदास यायला
पहात राहतो सदा म्हणून मी नभाकडे...
उमेद हाच जीवनी सदैव एक आसरा
सदा मनी फुलायचे बघोनिया फुलाकडे...
न पाठ दुःख सोडते कधीच जीवनात या
उगाच दुःख टाळण्या, पळू नये सुखाकडे...
No comments:
Post a Comment