***
आठवांचे वाहुनी आले थवे
डाव त्यांनी मांडला माझ्यासवे
आठवांची चाळली पाने जरा
लोचनी दाटून आली आसवे...
दाटला अंधार होता अंतरी,
घेतले हातात कांही काजवे
घाव जिव्हारी कितीदा लागले,
नेहमी आणू कसे औषध नवे ?
साठली ओठांत गोड़ी केवढी !
प्यायलो तेव्हा सुधा ती जाणवे...
वादळी थैमान मानस सागरी,
नाखवा होतील अमुची आठवे....
आठवांचे वाहुनी आले थवे
डाव त्यांनी मांडला माझ्यासवे
आठवांची चाळली पाने जरा
लोचनी दाटून आली आसवे...
दाटला अंधार होता अंतरी,
घेतले हातात कांही काजवे
घाव जिव्हारी कितीदा लागले,
नेहमी आणू कसे औषध नवे ?
साठली ओठांत गोड़ी केवढी !
प्यायलो तेव्हा सुधा ती जाणवे...
वादळी थैमान मानस सागरी,
नाखवा होतील अमुची आठवे....
No comments:
Post a Comment