*** व्यथांचा लाडका

****

कधीपासून सर्वांच्या व्यथांचा लाडका झालो
सुखांनी सोडल्याने मी,सुखांना पारखा झालो...

नदीला पूर आलेला,मजेने नाहती सारे
मनी नाहीच ओलावा,बघा मी कोरडा झालो...

उभा अंधाररात्री मी, तटस्थासारखा आहे
जनांना वाट दावाया, जगासाठी दिवा झालो...

मला गोंजारती दुःखे , हवासा वाटतो त्यांना
पळाले दूर सांगाती, असा मी पोरका झालो ...

हवे ते लावले जेव्हा जगाने अर्थ शब्दांचे ,
तसा वाचाळ होतो मी, जरा आता मुका झालो...

पुढे झेपावले सारे, कुणाला काय हो माझे ?
दिली मग साथ दु:खांनीच, दु:खांचा सखा झालो...